Friday 26 June 2009

Puyat

Malalim na ang gabi, ngunit ako ay hindi mapakali. Nais ko na sanang matulog, ngunit sinubukan ko na lahat ng posisyon ng paghiga, hindi pa rin ako matahimik. Ang wari ko ay madaming nagiisip sa akin na pumipigil sa aking pagtulog. Alas dyis ng ako ay nagplanong matulog. Alas dose ay lumipas na. Umaga na, mulat pa din ang mga mata ko. Nang biglang sumagi sa isipan ko ang isa sa pinakamasasayang pangyayari sa buhay ko. Lumipad ang isip ko pabalik sa Pilipinas, pabalik sa nakaraan.

______________________________________________________________________

Lumubog na ang araw, at nagsiuwian na ang ibang studyante. Tahimik ang paligid, ng sa isang banda ay may mistulang mga unggoy na nagtatatalon. Nang nasilayan ang professor, ay dali-daling nagsipasok sa kanilang kwarto. Tahimik ang lahat na para bagang mga anghel. Patagong nagbulungan ang mga estudyanteng nasa harapan, grupo ng mga babae na may pare-parehong berdeng ipit. Sa sandaling iyon, na-interrupt ang guro sa pag-eeksplika ng aralin at nagtanong, "Nais niyo ba ibahagi ang inyong pinaguusapan?". Ang kwarto ay napuno ng katahimikan, bukod sa tinig ng lalaking-lalaking boses ng guro. Nang may biglang sumabat "Si Robot po", yun ay tinig ni Rio. Nagtawanan ang halos buong klase pati mismo ang guro na medyo napakunot pa ang ulo sabay wikang"Sinong Robot?" Lalong lumala ang tawanan at ang isa ay halos di na maharap ang professor, ang tinutukoy nilang Robot, at ako yun. Anu pa nga ba, at pati mismo ang guro namin ay nalaman na ako ay isang "Robot". Haiii....nawala ang init ng ulo ng guro, ngunit ito ay pinagsibulan ng bagong tuksuhan.

____________________________________________________________________

Ang mga dalagang ito ay mistulang mga high-school sa ikinikilos na minsan ay hindi na makatao. Sakitan, sapukan, pintasan, brutal nga ika nga ng iba. Bawat pagkakataon ay sadyang nakakatawag pansin, ang iba ay nabibwisit sa aming pagkawalang bahala sa paligid. Isang umaga, nahuli sa klase ang limang ito sapagkat ugali nila ang maghintayan sa labas ng unibersidad para sabay-sabay na pumasok. Yan ang tropang walang iwanan. Hindi ko lang matumpok kung sino nga ba ang laging pinakamatagal dumating. Ito ba ay si Kulot?O c A.C.? Hmmm.... Kahit sino pa man sa kanila, kaming lima ay late sa FCL class namin ng umagang iyon. Dali-daling umakyat ang sa pagbabakasakaling maunahan ang guro. Ngunit, kanilang narinig sa labas ng kwarto, na nagsisimula na ang aralin. Tawanan pa nga ang mga ito habang nagpaplano kung paano eentra ng hindi nakakatawag ng pansin. "Toktoktok"katok ng isa, sabay bukas ng pinto at deretso sa pinakaharap na upuan. Sunod-sunod ang apat sa pagpasok habang nakatitig ang lahat sa kwarto at halatang natatawa. Nasaan ang isa? Sa hiya ko, ng makita ko sila sa itsura nila, nag-ipon muna ako ng lakas ng loob ng ilang segundo at pinilit maging seryoso. Pagpasok ko, ako ay hindi nakapagpigil na mapabungisngis. Mabuti na lamang at napakabait ng guro namin doon. Nakaligtaan ko lamang ang kanyang pangalan. Sino ba ang mag-aakala na sa pagkakataong iyon ay napangalanan kami ng "VOLTES 5" ng aming mga kaklase. Ito daw ay sa dahilang lagi kaming sama-sama at pare-pareho pa ng gamit. Oo nga naman!

_____________________________________________________________________

Nga pala, paalala lang, kami ay nasa ikalawang taon na nito ng kolehiyo, ikalawang semestre. Isa sa pinakamasayang momentum sa kasaysayan ng kolehiyo namin at muli kaming nagkasama-sama sa isang klase. Kahit may sariling mundo, ay alam niyo na, marunong din pala tumingin sa iba ang mga ito. Ang tinutukoy ko dito ay ang mga kalalakihan na nakakatawag pansin sa kanila ng mga panahong iyon. Pagdating sa karanasan sa pag-ibig, si Kulot ang pinakabihasa, pahabol uli, ng mga panahong iyon. Ang iba ay hindi pa nakakaranas makipag-relasyon sa kabilang kasarian, at kahit sa kaparehong kasarian. Alam mo na ... ang pinupunto ko dito e yung buhay pag-ibig. Si Rio at arlene sa palagay ko ay may karanasan na din noon ngunit ika nga nila ay "fling lang", walang seryosohan kung baga. Pagkatapos na pagkatapos ng klase, nakalinya ang limang ito pababa sa hagdan , paderetso sa C.R. Nakaugalian na nila ito, lalo na si Ms. Retouch, si Rio a.k.a Apeng. Parang mga kambal kahit sa amoy pare-pareho ng pabango. Entra ni Rio, "My crush ako". Dali-dali namang nagtanung ang apat kung sino na naman ang kalalakihang ito na nakabighani sa aming kaibigan. Dahil sa aming pagkakaalam ay mabilis nga mahulog itong babaeng ito. Ayaw umamin ng babaeng umiibig kung sino nga ba ang natitipuan. Wari'y nadismaya ang apat, ngunit di na namilit. Anu pa nga ba at umamin din ang malihim na babae, at napagalaman namin na iyon ay ang matangkad, tisoy, at matalinong kaklase namin na lalaki. Ok siya ngunit ang iba sa amin ay hindi naakit, lalo na ako. Sabagay, tama lang yun, para walang agawan. Ngunit ito ay may nobya na. Isang beses nalang ng mapag-alaman namin na ang tunay pala na gusto ni Rio ay yung maliit na lalaki sa klase, nakasalamin, at malaki ang mata. Sino nga ba yun Rio? Siya ay nakakatuwa kaya siguro nabighani ang aming kaibigan. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ng kaibigan, ngunit sa tuwing sila ay magkakasalamuha, ito ay kilig na kilig. Sa ingay ng mga bunganga, ang dapat sana ay lihim lamang ng grupo ay nabulgar sa buong klase. Hiya ang sinapit ni Rio, ngunit hindi pa rin mapigilan ang sarili sa tuwing masisilayan ang binata. May pinagselosan pa nga itong barkada ng lalaki, hanep umibig si Apeng.
Isan gabi, ako ay nasa baby bus,"VIBRATE" ika ng cellphone ko,"Andito kami sa MCDO ni Arlene, kasama c **** at ***(ang lalaking tipo niya at yung nalink sa akin)artistahin? Ayun na nga at naproseso ng utak ko ang nais niya iparating, ang bumalik ako. Nang panahong iyon, ako ay walang interes at nais ng umuwi. Masaya na naman si Rio ng gabing iyon. Masyado silang madaming pagkakataon na dalawa, ngunit hindi ko rin maintindihan ang lalaki sa kanyang nararamdaman sa aking kaibigan. Sila ay sadyang magugulo. Anung nangyari sa kanila? Hindi HAPPY ENDING eh. Wala kasing simula.
____________________________________________________________________

Puting-puti ang mga suot, ang libreng maitim na pulbos ay dumadampi sa kanilang mga uniporme. "Pasok-pasok, maluwag pa"ika ni Manong driver ng dyip. Siksikan na ang mga pasahero kabilang ang limang dalagita at may isang lalaki? Tama, may kasama silang lalaki, si Jed, ang nobyo ni A.C. ng mga ilang araw. Magkatabi ang dalawa at para bang naputulan ng mga dila, habang ang iba ay nasa kabilang upuan ng dyip at kunwaring walang pakielam sa dalawa, ngunit panay ang bulungan"Magka-holding hands sila oh"ika ng isa. Kasama nga pala namin si Vanny ng panahong iyon...si"May lezard sa celeNG?" Nakakaaliw pagmasdan ang dalawa habang tinatago ang kanilang pag-hahawak kamay. Magulo, maingay, madaming tao, nasa Baclaran na pala kami, kaya naman pala. Mais, mangga na may bagoong, itlog pugo, tubig, yan ang baon namin patungo ng baywalk. Kakaiba talaga. Wala kaming sapat na pera para makiupo at umorder sa mga kainan sa lugar, kung kaya kami ay pumwesto sa may mauupuan sa harap ng dagat, habang nanginginain, nagkekwentuhan, at tawanan. Kahit saan, basta magkakasama nga ang mga ito, masaya na ang buhay. Picture-picture..."CLICK". At syempre, ang love team, si Grace at Jed. Pauwi na sana,"Oi Robot may tagos kah!"ika ng isa . Anu daw? Ako ba yun? Oo nga inabot pa ako ng tagos. Ayun may silbi pala si Jed at nahiram ko ang uniporme niyang pantaas para ipantakip ko sa tagos. Nagbyahe ako noong gabing iyon hanggang Cavite na para bang doctor na baduy na may blazer na pagkalaki-laki. Nalampasan din naman. Salamat. ang dalawang magsing-irog ay tumagal ng 10 days, sa dahilanang hindi daw magkaintindihan, at nag-unahan na makipagkalas sa isa't isa, yun ang tinatawag nilang "PRIDE".
____________________________________________________________________

Ang kwento ng buhay pag-ibig ko naman ang aking ibabahagi. Pero babala lang, hindi ako nakakasigurado kung pag-ibig nga iyon,ika nga ng lalaking gusto ni rio, "INFATUATION" daw. Palagay ko nga iyon ay isa lamang matinding paghanga, ngunit para di na magulo, ibahagi na natin yan sa kategoryang pag-ibig sa aking kwento. Siya si ***, ang pinakamalapit na kaibigan ng lalaking nais ng kaibigan ko. Nakakatuwa ang sitwasyon noh? Yan ang eksatong naramdaman ko nun. Ganyan talaga siguro pag isip-bata. Nang una ko siyang makita, aminado ako na ako'y tunay nga naman na humanga sa binata na hindi rin katangkaran pero matalino at masipag, maitsura siya hah kahit medyo tigyawatin at oily at nagpupunas ng alcohol sa muka. Wala ako sa sarili ko ng biglang nangasar"Kulot crush mo yun noh!". Mula noon, natukso na ang dalawa sa klase. Ako ay sadyang malihim, kaya kahit naganap na ang paghanga kong iyon, walang nakaalam kahit isa sa grupo. Isang beses ng kami ay galing sa Uniwide kasama ang tropa nila at pabalik na ng unibersidad...Halos puno na ang dyip at siya na lamang ang hindi nakakasakay, pinagdasal ko na sana ay hindi sa akin mapatabi. Tinutukso namin na kay kulot sita tumabi, at tumalon ang puso ko ng tumungo siya sa direksiyon ko at doon naupo sa aking tabi. Masaya ako ngunit nilihim ko pa din iyon.Isang tahimik na gabi sa bahay,"One new message", si Rio na naman. "Oi crush ka daw ni ***". Dali-dali akong sumagot, "Huh?Panu nangyari yun?Anu ba sinabi mo?Anu sinabi niya"Ganun nga ba reaksiyon ko? Basta sunod-sunod na ang tanung ko, pero nagagalak ang kalooban ko ng oras na yun. Iyon kasi ang unang pagkakataon na nagustuhan din ako ng taong gusto ko. Hanggang sa naamin ko na sa tropa ang tunay na nararamdaman sa lalaki. Pebrero na, at nalalapit na ang "Valentines". May magaganap na programa kung tawagin ay "LUVAPALOOZA" sa my Roxas Boulevard. Hindi ako mapakali sa cellphone ko at naghihintay ng text sa SUN sim. Walang mensahe. Palit uli ng SMART SIM. "One new mesage", siya."Pwede ba kita isama sa luvapalooza ngayong gabi?"."Waahhh!!!!"kami ay nasa SM Southmall National Bookstore. Gabi na, traffic pa, at sino ba magbabalak na bumalik sa Roxas. Sa katunayan nanggaling na kami doon ng bandang tanghali, ang nais ko sabihin ay patungo na sana kami doon, ngunit hindi makadaan ang dyip kung kaya't bumalik nalang kami ng SM na parang mga lantang gulay na. Nasayang ang pagkakataon, yun ang naisip ko noon. Paano kaya kung natuloy ako doon? Hindi na klaro sa isipan ko kung anu ang nauna, ang araw na yun ba, o ang pagiiwan namin ng sulat kay "Rechard", siya yun. Pinangalanan namin noon, at pinagtripan sa telepono, na pinagbibidahan ng aming speaker na c Apeng na nagsasalita ng bisaya habang pinagttripan ang binata. Ang sulat ay naglalaman ng mga kalokohan na nagpapahiwatig na may tingin sa binata. Nabisto din ang kalokohan ng grupo dahil sa isang kaklase namin na hindi nakapagpigil sa nalaman. Hindi naman tumagal yun. Naglaho na rin. Salamat uli.
____________________________________________________________________

Time-check...Aba ala-una na.
____________________________________________________________________

Si ting-ting ay hindi rin pahuhuli. Ang tropa pag nakakaipon, tnitreat ang sarili. Pero kung walang ipon, may kupit naman si Ting-Ting sa tindahan nila. Siya ang manager ng grupo. Ting-ting man ang babaeng ito, may sex appeal din naman. Kaya nga nakapang-akit ng crew sa Chowking. Sa lakas ng dating niya, lagi kaming may extra milk sa halo-halo. Nakalibre pa ng black gulaman kay kuyang crew. Pero sorry siya, hindi siya pumasa eh. Minsan kahit walang pang fast-food chain, may silbi pa din sila sa amin lalo na sa akin. Favorite CR ko nga pala yung sa Chowking, at sa Male's C.R hah. Hindi ko malimutan ang pagkakataong sumama ang tiyan ko, at todo suporta ang mga kaibigan ko dala dala ang mga O.B. bag na may kidney basin, soap,..pati paper bag na may lamang tabo. Hai....nakakaraos naman...

____________________________________________________________________

Sa isang duty sa community, akalain mo ba namang kami ay napasayaw ng "CHOCOLATE" sa harap ng mga residente ng barangay na iyon sa Bacoor. Ang aming choreographer ay si A.C.
My mga araw na tatambay lang kami sa Mcdo ng di umoorderhanggang mag alas nuebe. Ganun katitigas mga muka namin!Sinusulit lamang ang oras na magkakasama at pag-uwi ng kanya-kanyang bahay, iba na ang simoy ng hangin.
____________________________________________________________________


Si Kulot ang pinakapikon NOON, lalo na pag pinatutulungan na. Isang beses hindi namin alam kung anung solusyon ang aming kailangang gawin sa tindi ng tampo ni kulot. Kung kaya't kinantahan nalang namin siya ng "HAIL Mary". Patawarin po kami ni Virgin Mary. Pero hataw din mangasar yan...

Bago matapos ang semestre na iyon ay pumasyal kami patungo sa lugar nila kulot sa probinsiya sa Quezon ng patakas, kung kaya't uwian kami. Mainit pero masaya ang mga tao na nagdidiwang ng Fiesta sa lugar. Naranasan namin na dumaan sa riles ng tren ng itnutulak lamang sa isang sasakyan, o di ko alam tawag basta may gulong. Kainan an isa sa paborito namin, at talagang hindi kami nakapagpigil sa pagngasab habang lumalanghap ng masarap na simoy ng hangin.Oops...parang bumantot ata. Ayun nasobrahan si Rio at hindi na nga nakapagpigil. Asan ang kubeta?Walang kubeta. Bago na namang karanasan ni Apeng ang maglabas ng sama ng loob sa open-space area.


"Masayang samahan ever"


Alas dos na ng ako'y muling napatingin sa orasan. Isang oras pa at na-knocked out na din ako. Salamat...

No comments:

Post a Comment